Debarking intensity of European bison in the Bieszczady Mountains in relation to forest habitat features

Intensywność zdzierania kory przez żubry w Bieszczadach w zależności od cech siedliska leśnego

Autorzy określili czynniki wpływające na prawdopodobieństwo wystąpienia uszkodzeń w drzewostanach w wyniku obecności żubrów (Bison bonasus). Zebrano dane dotyczące obecności żubrów w Nadleśnictwie Baligród (Bieszczady) zimą i wiosną 2020 roku; dane te dotyczyły również uszkodzeń drzew, charakterystyki drzewostanu oraz zagęszczenia innych kopytnych.

W okresie badań żubr, w porównaniu z sarną i jeleniem, był najważniejszym gatunkiem zdzierającym korę w Nadleśnictwie Baligród. Określono podstawowe czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia poważnych szkód w drzewostanach znajdujących się w zasięgu występowania żubrów. Żubry częściej zdzierają korę na siedliskach z dużą ilością dostępnego pokarmu, który jest dostarczany przez człowieka (w pobliżu miejsc dokarmiania) lub pokarmu naturalnego. Ponadto mogą one uszkadzać starsze drzewostany, co może mieć istotny wpływ na gospodarkę leśną, zwłaszcza jeśli korowanie dotyczy gatunków lasotwórczych. Wskazuje to na potrzebę racjonalnego przeciwdziałania szkodom, które mogą wystąpić w zasięgach innych wolno żyjących populacji żubrów.

Autorzy wskazali, że opisane uwarunkowania powinny być brane pod uwagę przy reintrodukcji tego gatunku, ponieważ żubr ma tendencję do rutynowego wykorzystywania siedlisk dostępnych w obrębie jego macierzystego zasięgu. Oznacza to, że dana populacja prawdopodobnie będzie intensywnie wykorzystywać ten sam obszar nawet po znacznym wzroście liczebności.

Pełna treść artykułu jest dostępna w trybie Open Access na stronie czasopisma: