Widespread habitat for Europe’s largest herbivores, but poor connectivity limits recolonization

Pomimo szerokiej dostępności, izolacja siedlisk w Europie pozostaje ograniczeniem dla rekolonizacji największych roślinożerców

Celem badań była ocena możliwości i ograniczeń w poszerzaniu zasięgu dwóch największych europejskich roślinożerców: żubra (Bison bonasus) i łosia (Alces alces). Autorzy zidentyfikowali duży potencjał w zakresie przywracania dużych roślinożerców i ich funkcjonalnych ról w krajobrazach Europy. Zwrócili jednak uwagę na poważne wyzwania związane z planowaniem ochrony i zarządzaniem dziką przyrodą, w tym obszary, na których rekolonizacja prawdopodobnie doprowadzi do konfliktu między człowiekiem a dziką przyrodą i gdzie bariery w ruchu uniemożliwiają ekspansję naturalnego zasięgu. Autorzy wskazali, że są potrzebne środki ochronne przywracające łączność na szeroką skalę, aby umożliwić żubrowi i łosiowi ponowne zasiedlenie ich historycznych obszarów występowania.

W podsumowaniu sformułowali wniosek, że  do przywrócenia dużych roślinożerców i ich ról ekologicznych oraz do wspierania współistnienia ludzi i zwierząt, w europejskich krajobrazach potrzebna jest współpraca transgraniczna.

Pełna treść artykułu jest dostępna w trybie Open Access na stronie czasopisma: